Er zijn al veel artikelen aan gewijd en de kranten stonden er vaak bol van. Een van de artikelen had als kop: “Kekerdom heeft de schoonste doden”. Dat sloeg natuurlijk op het kerkhof dat rond de kerk gelegen is. Natuurlijk, het is ook wel heel bijzonder. De kerk in Kekerdom is de enige in heel Nederland die buitendijks staat en waar dus ook regelmatig het kerkhof onder water staat. Dat trekt altijd veel bekijks. De Kekerdommers zelf staan er niet meer van te kijken, die vinden dat intussen heel gewoon. Ik heb er zelf, geboren in de Liemers, erg aan moeten wennen, aan al dat water.

Maar ik zou er op een bijzondere manier bij betrokken raken. Doordat ik zitting nam in het kerkbestuur en na het wegvallen van koster Grada Verheyen ook nog de functie van kerkkoster kreeg, raakte ik heel nauw betrokken bij het reilen en zeilen van de kerk. En zodoende ook met de stand van het water die ik toen angstvallig in de gaten ging houden.

Zo werd het december 1993. Het water bleef maar stijgen en we maakten ons al grote zorgen of het pad naar de kerk wel droog zou blijven. “Och, maak je maar geen zorgen, werd me verteld. “na 1926 is er geen water meer in de kerk geweest, dus dat gebeurt nu ook heus niet”. Ja, dat konden ze nu wel zeggen, maar in 1988 stond in de Goede Week het kerkpad ook onder water tot aan de kerkdeur. Het liep toen nog net niet naar binnen, maar we hebben ons grote zorgen gemaakt of we met de Paasdagen wel in de kerk zouden kunnen komen.

Alle bijdragen onder 'Hoogwater' zijn van Joke Giesen, uit het boekje 'Kekerdom in de Kijkerd'.