Toen ik op de lagere school zat, ben ik ook misdienaar geworden. We waren toen met een misdienaargroep van wel acht jongens. Op de foto zie je ons afgebeeld voor het oude hoofdaltaar van de kerk. We staan daar afgebeeld met toog en superplie, een wit linnen koorhemd dat tot net boven de knieën reikte. Nou ja met toog, in werkelijk droegen we een zwarte of bij hoogtijdagen rode rok die gemaakt was door Cis van de Laak om aldus stof te besparen. Maar je zag dat toch niet, want de superplie reikte ver genoeg om de rok te verhullen.

Misdienaars tijdens het rijke roomse leven:
Bovenste rij v.l.n.r. Frits Bekker, Nico Tielkes, Harry Sanders, Albert Janssen, Jan van Rens, Gerard Tielkes.
Onderste rij v.l.n.r. Tonnie Hubbers, Wim de Haan

Als misdienaar werd je door de pastoor goed geïnstrueerd . Zo leerde hij je met behulp van stokjes wanneer je Kyrie eleison of Christe eleison moest zeggen. Je had toen als misdienaar veel meer te doen dan tegenwoordig, want door de week werd er ook op elke dag om half acht een Mis opgedragen. Ook bij huwelijken en begrafenissen dienden we onder schooltijd de Mis. Daar hadden we geen enkele moeite mee. Elk jaar werden we door pastoor van Elk beloond doordat hij ons – ook onder schooltijd!- via het veerbootje bij de steenfabriek Klaverland meenam naar Gendt waar we kersen mochten eten tot we er ongans van waren. Ik denk met genoegen terug aan die misdienaartijd. Ik deed het graag en genoot van de kerkelijke ceremoniën.